Hirurški pacijent i greške na gradilištu su ozbiljne i spriječene. Prema Zajedničkoj komisiji za akreditaciju zdravstvenih organizacija, takve greške mogu se donijeti i do 41% ortopedskih / pedijatrijskih operacija. Za hirurgiju kičme, hirurška greška u mestu događa se kada je segment kralježaka ili boteralizacija netačan. Pored toga što se ne bave pacijentovim simptomima i patologijom, segmentne greške mogu dovesti do novih medicinskih problema kao što su ubrzana degeneracija diska ili nestabilnost kičme u suprotnom asimptomatskim ili normalnim segmentima.
Postoje i pravna pitanja povezana sa segmentnim greškama u hirurgiji kičma, te javnim, vladinim agencijama, bolnicama i društvima hirurga imaju nultu toleranciju za takve greške. Mnoge kičmene operacije, kao što su disciktomija, fuzija, dekompresija lamektomije i kifoplastika, izvode se pomoću stražnjeg pristupa, a važno je pravilno pozicioniranje. Uprkos trenutnim tehnologijom za snimanje, i dalje se javljaju segmentne greške, a stopa na incidenciju u rasponu od 0,032% do 15% prijavljenih u literaturi. Ne postoji zaključak u pogledu koje je metoda lokalizacije najtačniji.
Scholari sa Odeljenja za ortopedsku operaciju u Mount Sinai School of Medicine, SAD, izvela je veća upisa u upitniku koja sugerira da je razjašnjenje uobičajenih uzroka greške, u članku u članku Maj 2014. u Kinej J., istraživanje je provedeno korištenjem e-pošte. Studija je provedena korištenjem poslane veze na upitnik poslat pripadnicima Društva Sjevernoameričke kičme (uključujući ortopedske hirurge i neurohirurge). Upitnik je poslat samo jednom, kako je preporučio Sjevernoameričko kičme. Ukupno ga je primilo 2338 ljekara, 532 je otvorio vezu, a 173 (7,4% stopa odgovora) ispunio je upitnik. Sedamdeset i dva posto kompleta bile su ortopedski hirurzi, 28% su bile neurohiruroine, a 73% je bio kralježnici ljekara na treningu.
Upitnik se sastojao od ukupno 8 pitanja (Sl. 1) koji pokrivaju najčešće korištene metode lokalizacije (i anatomske znamenitosti i lokalizaciju slika), učestalost hirurških segmentnih grešaka i udruženja metoda lokalizacije i segmentalnih grešaka. Upitnik nije bio pilot testiran ili potvrđen. Upitnik omogućava višestrukim odabirima odgovora.
Slika 1 osam pitanja iz upitnika. Rezultati su pokazali da je intraoperativna fluoroskopija najčešće korištena metoda lokalizacije za posteriornu torakalnu i lumbalnu operaciju kičmu (89% i 86%, odnosno slijedeći radiografije (54% i 58%). 76 ljekara je odabralo korištenje kombinacije obje metode za lokalizaciju. Splin procesi i odgovarajući pecic bili su najčešće korištene anatomske znamenitosti za operaciju torakalne i lumbalne kičme (67% i 59%), a slijede progoni propada (49% i 52%) (Sl. 2). 68% ljekara priznalo je da su u svojoj praksi učinili greške u segmentnim lokalizaciji, od kojih su neke od njih ispravljene intraperativno (Sl. 3).
Sl. 2 korištene metode lokacije lokalizacije slikanja i anatomske znamenitosti.
Sl. 3 lekara i intraoperativna korekcija grešaka hirurškog segmenta.
Za pogreške na lokalizaciji 56% tih liječnika koristilo je preoperativne radiografije i 44% korištene intraoperativne fluoroskopije. Uobičajeni razlozi za predoperativne pogreške pozicioniranja bili su u vizualizaciji poznate referentne točke (npr., Sakralna kralježnica nije bila uključena u MRI), anatomske varijacije (lumbalne raseljene kralješce ili 13 korijenske rebra) i segmentne nejasnoće zbog pacijentovog fizičkog stanja (suboptimalni rendgenski prikaz). Uobičajeni uzroci intraoperativnih pogrešaka za pozicioniranje uključuju neadekvatnu komunikaciju s fluoroskopom, neuspjehom repozicije nakon pozicioniranja (kretanje igle za pozicioniranje nakon fluoroskopije) i pogrešne referentne točke tijekom pozicioniranja (Slika 4).
Sl. 4 razloga preoperativnih i intraoperativnih grešaka lokalizacije.
Gore navedeni rezultati pokazuju da iako postoji mnogo metoda lokalizacije, velika većina hirurga koristi samo nekoliko njih. Iako su hirurške segmentne pogreške rijetke, u idealnom slučaju, oni su odsutni. Ne postoji standardni način za uklanjanje ovih grešaka; Međutim, odvođenje vremena za obavljanje pozicioniranja i identifikacije uobičajenih uzroka pogrešaka za pozicioniranje mogu pomoći u smanjenju učestalosti hirurških segmentnih grešaka u torakolumbarjskoj kičmi.
Pošta: jul-24-2024
